/b_650_0237.jpg)
Maxim Roos - Om pijn te bestrijden is afleiding een goede oplossing, denk maar aan de schoolvaccinaties. Virtual Reality (VR) gaat daarin nog een stap verder door de gebruiker met behulp van de headset -die voorzien is van twee beeldschermen- onder te dompelen in een digitale wereld.
Dit klinkt futuristisch, niets is minder waar, getuige de voortschrijdingen van de medische wereld. In de onderstaande omschrijving vervagen de virtuele en de echte wereld:
Sommige mensen kunnen misselijkheid ervaren wanneer zij de VR-bril afzetten en zich mentaal moeten aanpassen aan de realiteit. Desondanks hebben diverse behandelaars en ziekenhuizen dit concept al omarmd, bijvoorbeeld het Albert Schweizer Ziekenhuis, Martini Ziekenhuis, de Sint Maartenskliniek.
Deze analyse beschrijft de VR game en laat voorgaande controles van de apparatuur achterwege.
Wanneer patiënten de kartonnen headset met hoofdtelefoon-die wordt aangestuurd door een IPad die tevens het digitale/virtuele blikveld van de speler toont- opzetten, treden zij de wereld van het spel Voxel Bay binnen.
Het verhaal begint op een steiger van de Voxelbaai. Voor de speler zitten een leeuw, een pinguïn, en een vogelbekdier op een zandbank en op de ‘V’ van het titelscherm zit een papegaai. Om de gamer door de levels te leiden kan één van de dieren geselecteerd worden door ernaar te kijken. In de volgende scène bevindt men zich in een zeilboot, met het vogelbekdier op de boeg.
Terwijl er een eiland dat begroeid is met een dichte jungle opdoemt kan het gekrijs van een aap worden waargenomen die met een bril in zijn handen zijn opwachting maakt. Terwijl het vogelbekdier zich afvraagt wat er gaande is smeekt de aap de speler om hulp bij het verjagen van negen kwaadaardige bosgeesten. De opdracht kan worden geaccepteerd of afgewezen door “Yea” of “Nah” te kiezen met de IPad als invoer-apparaat.
De speler heeft de mogelijkheid om de missie te negeren, omdat het hier slechts om de illusie van keuzevrijheid gaat. Het spel dient tenslotte om hem/haar af te leiden.
Indien er enthousiast voor “Yea” gekozen is, wordt men na een laadscherm (omdat de transitie naar diverse spelonderdelen niet zo soepel verloopt) naar de jungle getransporteerd en komt men oog in oog te staan met de doorgedraaide geesten. De speler draagt nu de digitale c.q. virtuele bril die hij/zij van de aap heeft gekregen en het blijkt een soort headset met een vizier dat het vangen van de ‘plaaggeesten’ vergemakkelijkt. Wanneer men hen ‘in het vizier’ heeft groeten zij, alvorens in rook op te gaan en de speler keert weer terug naar de baai. Er wordt een geest die zich in een blad heeft genesteld als bewijs/trofee meegenomen en de gamer wordt als held onthaald.
We keren weer terug naar de realiteit waar de fleboloog (een specialist op het gebied van de dermatologie, die zich verder heeft toegelegd op het vatenstelsel, zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Flebologie) die de patiënt plaatselijk verdooft en vraagt of hij/zij het van te voren gekozen spel wil spelen (dit scenario is van te voren met de patiënt doorgenomen). Wanneer dit wordt beaamt, selecteert de specialist het Crabby Crab-game-icoon op de IPad. In het virtuele blikveld van de speler verschijnt een houten platform waarop krabben rondscharrelen. Langs het ommuurde gedeelte nestelen zich meeuwen die de krabben willen verschalken en daarom buiten de deur moeten worden gehouden. Dit gebeurt op een soortgelijke manier als bij de bekende game Angry Birds (maar hier worden er echter krabben afgevuurd op meeuwen). Dit wordt bewerkstelligd door een aantal krabben te selecteren en in de microfoon van de IPad te blazen. Wanneer het spel gewonnen is gaat het avontuur verder door in de boot -die als een soort hub fungeert- plaats te nemen.
Dit is het teken voor de specialist om het infuus aan te leggen, maar niet voordat de patiënt afscheid heeft genomen van aanwezige familie. Daartoe opent de specialist (wederom via de IPad) de afdekplaat van de camera van de headset (denk hierbij aan de camera van een smartphone).
Nadien wordt de camera weer uitgeschakeld en keert men terug naar de spelwereld om erachter te komen dat de boot naar een pirateneiland is gedreven, waar de zeehond in piratenkledij de gids voor dit level is: er moet een medewerker met zijn mijnkarretje worden geëscorteerd in een doolhof van mijnschachten. Onderweg moeten er munten worden verzameld en krokodillen ontweken. Maar misschien is de schacht volgelopen met water. Wanneer de speler en diens protegé ten prooi vallen aan een krokodil kan er via de hub een ander level worden toegewezen, in dit geval de Cove.
Al varend langs de kreek komen wij wederom zeemeeuwen, alsmede kamperende piraten, en uiteindelijk een ijsberg met een inham tegen. Eenmaal binnen blijkt het zo koud te zijn dat de digitale adem van de gamer zichtbaar wordt en de ingame-sneeuwuitrusting met ijskristallen is bezaaid. Een pinguïn vraagt om hulp: “Help save my babies!”
De verschillen met Lemmings; Er moet een ijsparcours tussen torens, kloven, en tunnels worden gerealiseerd door de speler met zijn of haar hoofd te laten draaien opdat de pinguïn in leven blijft. Als moeder met haar kroost is herenigd wordt de gamer beloond met een vis en stapt weer in de boot op weg naar een nieuw avontuur.
Terwijl de medisch specialist het infuus verwijdert en het bestand met de patiëntengegevens invult, gaat de virtuele ervaring gewoon door in de context van een zonsondergang op het water en een voorbijvliegende draak, waar de speler op kan plaatsnemen. Hier komt het weer aan op het controleren van de ademhaling (lees: blazen in de microfoon) en natuurlijk de kijkrichting, want er wordt vanuit een eerste-persoonsperspectief gespeeld. De draak volgt het blikveld van de gamer en kopieert bovendien dient ademhalingspatroon door vuur uit te braken. Het doel is om tien toortsen aan te steken die op zwevende eilanden gepositioneerd zijn.
Wanneer de digitale prijs (een houten drakenkop) is geïncasseerd gaat de speler weer bijna letterlijk de virtuele boot in. Indien de behandeling nog niet voltooid is kan het spel nogmaals gespeeld worden.
Omdat het gebruik van een Vurtual Reality-systeem een rustgevend (afleidend) en ook oppeppend (bij het winnen van het spel) effect op de speler er heeft, zijn er ook voordelen voor de arts, die t een meer ontspannen en opgewekte patiënt voor zich heeft.
Maxim Roos
---
Gebruikte bron:
Navigating the Pixelated Waters of Voxel Bay: Designing a Virtual Reality Game for the Pediatric Patient-Player Experience (PDF). Thesis: Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Master of Fine Arts in the Graduate School of The Ohio State University. By Alice Grishchenko Graduate Program in Design Ohio State University 2017.
Tags bij dit artikel:
