Maartje Goverde - We worden pas echt wakker als ons eigen hachje door de mangel gaat. Laten we wel wezen: de meeste van ons zijn prima lui, en we geven heus ook veel om de mensen om ons heen.

Maar daarnaast waren we tot de pandemie ook druk met van hot naar her aan het rennen en hadden we geen tijd om eens goed te kijken naar de wereld buiten onze eigen bubbel. Wie goed kijkt ziet dat onze verzorgingsstaat allang geen staat-met-zorg-voor-elkaar meer is. We hebben systemen opgezet die ‘de zorg voor elkaar’ voor ons moeten regelen en verder zoekt iedereen het maar uit. We zijn op de systemen gaan vertrouwen en slordig geworden in het omgaan met elkaar; vooral naar de mensen die we niet kennen. Wie springt er nog op een barricade voor een andere groep dan zichzelf? Ze zijn er nog, die mensen; heus wel. Maar ze zijn veruit in de minderheid.

Het punt is dat eigenlijk niemand dit systeem wil. Niemand wil een toeslagenaffaire. Niemand wil een overbelast zorgstelsel, onderwijssysteem, politieapparaat of een overheidsinstantie als het rivm dat onveilige mondneusmaskers voor zorgmedewerkers voorschrijft. En toch hebben we precies die dingen, en nog veel meer ellende ook. Dinsdag werd de lockdown weer een aantal weken verlengd, en het leed is onvoorstelbaar groot – in alle zorgvelden, maar ook daarbuiten. De eenzaamheid is enorm, bedrijven vallen om, scholieren lopen vast en ga zo maar door. En toch gaat het in de dagelijkse media vooral over de ziekenhuizen, en dan met name de IC’s. Het is niet dat we de rest niet belangrijk vinden, maar wat moeten we ermee? We weten het niet meer.

Ik denk dat het niet zozeer in de gewone burger zit, maar dat het meer ontwenning is, in combinatie met een gebrek aan goede voorbeelden. Onze landsleiders komen niet verder dan uitspreken dat het allemaal naar en eenzaam is, maar echt een visie op zorgen voor elkaar lijken ze ook niet te hebben. Hoe moeten wij het dan weten? Wat moet je met die vereenzamende ouderen, of die vastlopende jongeren, als zelfs de overheid niet weet hoe het op te lossen?

Ik zal je een geheim vertellen: de overheid weet het ook niet. Niks ten nadele van de mensen die er zitten, maar het kabinet kent een ernstig gebrek aan kennis over wat zorg eigenlijk is. Dus met geen mogelijkheid kunnen ze er een hele staat omheen in stand houden. Inmiddels draait ons land om slordigheid; als de vinkjes op de goede plek gezet zijn, en het digitale systeem nog draait, dan zal het wel goed zijn, toch? En dóór; met de orde van de dag. De klaagbrieven en schrijnende emails leggen we wel ergens onderin de la van een bureau. Ons land is een slordigheidsstaat geworden.

En nu dan het goede nieuws: we hoeven niet te wachten op de overheid. Jij en ik kunnen geen grote problemen wegtoveren, maar dat kan de overheid ook niet, nietwaar? Zelfs als ze wel wisten hoe. Maar we kunnen zelf vast beginnen; met kleine dingen. Een keertje doorvragen voordat we iemand als onsympathiek bestempelen. Ons afvragen of wij wel goed luisteren naar de klagers in ons leven; hebben ze misschien niet gewoon een punt; ergens? Een verzorgingsstaat begint bij zorgvuldig handelen. Acties van jou, mij, en iedereen. Het hoeft niet perfect; als we maar beginnen. Want wat we vandaag doen heeft invloed op de dag van morgen.

De toekomst is al begonnen.

Doe je mee?

Maartje Goverde

Bestuurder & psychiatrisch verpleegkundige Stichting Uitblinkers Coach, spreker, (v)blogger en auteur ‘Interactiekracht - gezond gedrag en eigen regie in psychiatrie en jeugdzorg’

 


Tags bij dit artikel:


Artikelen met gelijksoortige tags:


Gegevens bij dit artikel:

  • Fotograaf of fotobureau: : INGImages
  • Datum: 16 jan 2021
  • Naam blogger: Maartje Goverde

Aanmelden e-mail nieuwsbrief

ZorgKrant.nl is een initiatief van de stichting Care Net Holland!