Marcellino Bogers - De hele zomer lang zag ik op een verlaten plein van een middelbare school een verweesde fiets staan.

Ik stelde me voor dat een van de leerlingen onverwachts een positieve eindexamenuitslag had gekregen en in de euforie z’n fiets vergeten was. Of was hij gezakt, is hij huilend in de auto van z’n ouders gestapt en heeft hij de fiets daarom achtergelaten? Zo’n fiets alleen in een lege fietsenstalling, ik werd er een beetje treurig van. En mijn stemming was al niet goed, ik maak me erg bezorgd over de lege blikken van mijn vrienden en vriendinnen die in de zorg werken. Het lijkt wel of ze lijden aan een soort van collectieve PTST. Dat is geen wonder natuurlijk: hun werk is te lang te zwaar en te veel geweest.

Het is al jaren hetzelfde recept: een oplopend ziekteverzuim, een tekort aan zorgprofessionals, het feit dat de instroom van nieuwe zorgstudenten en de uitstroom zich in evenwicht houden, dat zijn de standaardingrediënten. Doe daar nu een mislukt sausje bij, gemaakt door de commissie-Terpstra die er drie jaar voor nodig had om geen oplossing te vinden voor het personeelstekort in de zorg. Voeg daar de uitspraken van een bestuurder van een academisch ziekenhuis aan toe, die zegt dat actievoeren voor een betere CAO de patiënt raakt en de inhaalzorg in gevaar brengt en dat hij een loonsverhoging van 3% redelijk vindt. En blus het af met het gegeven dat tijdens de formatie de problemen van de zorg helemaal niet op de agenda staan. Het is zo onsmakelijk allemaal.

Ik wil het woord inhaalzorg niet meer horen. Laten we het eerst eens hebben over de inhaalpauze, inhaallunch, inhaalkoffiepauze, inhaalpersoneelsuitje, inhaalvrije dagen, inhaalvakantie, inhaalbegrip, inhaalsalaris, inhaalscholing, inhaalcongres, inhaalstoelmassage, inhaal-CAO. Dat kost natuurlijk geld, maar is er nou niemand zo uitgekookt om hiervoor subsidie aan te vragen uit het potje van het Europees Herstelfonds, waar 750 miljard euro in zit? Dat is bedoeld om de economische klap van het virus op te vangen, en moet gebruikt worden voor ‘verstandige hervormingen met nadruk op duurzaamheid’. Bingo, lijkt me.

Afgelopen zondag zag ik dat de fiets niet meer op het schoolplein stond. Maandagochtend fietsten opgewonden brugpiepers met een te grote rugzak op voorbij, op weg naar hun eerste schooldag. Het gaf me een blij gevoel, wat is het toch heerlijk om onbevangen te beginnen aan een nieuw avontuur. En wat gun ik dat de verpleegkundigen en verzorgenden: dat ze weer onbezorgd aan hun werkdag kunnen beginnen.

Marcellino
Redactie: Fransiska


Tags bij dit artikel:


Artikelen met gelijksoortige tags:


Gegevens bij dit artikel:

  • Fotograaf of fotobureau: : INGImages
  • Datum: 04 sept 2021
  • Naam blogger: Marcellino Bogers

Aanmelden e-mail nieuwsbrief

ZorgKrant.nl is een initiatief van de stichting Care Net Holland!