Regelmatig loop ik het houtbewerking atelier binnen. Het ruikt er naar vers hout en mannen die hard aan het werk zijn
Een vrachtwagenchauffeur zonder rijbewijs. Jarenlang reed hij rond. Niemand die hem ooit om zijn rijbewijs vroeg. Nu wil hij nog wel een keer in zo’n grote vrachtwagen rondrijden. Gewoon, omdat het leuk is.
Houtbewerking
Regelmatig loop ik het houtbewerking atelier binnen. Het ruikt er naar vers hout en mannen die hard aan het werk zijn. Altijd word ik vriendelijk begroet. Een lach, een hand of een korte groet. John, de activiteitenbegeleider, laat me altijd zien wat hij en zijn mannen aan het maken zijn. Handige, praktische meubelstukken. Of iets gezelligs voor in huis of in de tuin. Per bewoner word ik meegenomen in de handelingen die ze nu aan het doen zijn. Verven, zagen en stempelen.
Wensen?
Vandaag vraag ik of de mannen nog wensen hebben. Klein, groot of een aanpassing in hun dagelijks ritme. Wat er dan ook maar bijdraagt aan het vergroten van hun leefplezier. “Op de vrachtwagen rijden”, zegt Fred. Uit het boekje van John ‘Wat handen maken’ weet ik dat Fred ooit vrachtwagenchauffeur is geweest. “Zonder rijbewijs!”, vertelt hij me er nu ook vrolijk en een beetje trots bij. Meer vertelt hij niet. Hoe lang heeft hij zonder rijbewijs gereden? Heeft hij ooit in een situatie gezeten dat hij ‘m toch wel kneep? Wie heeft het hem geleerd? Waar reed hij allemaal heen? Ik kom er niet achter. Maar dat hij er vrolijk van wordt is wel te zien.
Interview
Twee weken later geef ik een interview aan GetOud. Zij zetten zich in voor een positievere beeldvorming over ouderen en ouderdom. Samen met collega Mascha Versteeg vertel ik over de mooie verhalen die we tegenkomen. Ik vertel over Fred. Mascha reageert meteen enthousiast en kent de directeur van Van Eck Transport in Veenendaal. Het contact is snel gelegd en hij wil graag meewerken!
Bijrijder
Even schakelen met de afdeling en met Pieter van Eck. De datum is snel geprikt. Een chauffeur wil op zijn vrije zaterdag wel een rondje rijden met Fred. Ik loop nog even naar de houtbewerking. John wil met Fred wel een bedankje maken, van hout uiteraard. En zo gaat Fred die zaterdag met de vrachtwagen mee. Als bijrijder deze keer…
Aandenken
Ik hoor later dat hij het erg naar zin heeft gehad. Helaas vergeet hij het ook weer snel. Maar aan zijn muur hangt een foto met de chauffeur voor de vrachtwagen waar hij trots op staat. Zijn bedankje was hij vergeten mee te nemen. Ik breng het nog snel naar Veenendaal toe. Bij Van Eck hebben ze 40 vrachtwagens en vele chauffeurs. Toch weten ze bij het loket voor welke chauffeur ik kom als ik Freds naam noem. Later krijg ik nog een mailtje: “De chauffeur geeft het ‘bedankje’ een mooi plekje in zijn vrachtwagen.”
Tags bij dit artikel:
