Bij het leren leven met een chronische ziekte spelen emotie, motivatie, en gedrag een belangrijke rol. Dit stelt Joost Dekker in zijn afscheidsrede als hoogleraar paramedische zorg op 7 oktober 2016 bij VUmc.

Ziekte zoals kanker gaat gepaard met emoties. In zorg en onderzoek wordt gestreefd naar het zoveel mogelijk verminderen van deze emoties. Dit is goed bedoeld, maar niet juist. Want daarmee wordt voorbij gegaan aan een belangrijke functie van emoties: emoties geven een signaal dat er iets belangrijks aan de hand is en helpen ons met ziekte om te gaan. Het is nodig veel beter onderscheid te maken tussen enerzijds emoties die ons helpen met ziekte om te gaan, en anderzijds psychische stoornissen (zoals een angststoornis), die mensen het juist moeilijker maken om met ziekte om te gaan.

Aanpassen levensdoelen
Ziekte kan er toe leiden dat mensen hun levensdoelen moeten aanpassen, bijvoorbeeld in hun werk of sociale relaties. Dergelijke aanpassingen verlopen vaak moeizaam. Als mensen zich bewust worden van hun meest basale, existentiële overtuigingen kan dit helpen bij het aanpassen van levensdoelen. Het verder ontwikkelen van existentiële begeleiding bij ziekte verdient hoge prioriteit.

Ontwikkelen paramedische kennis
Lichamelijke activiteit levert een belangrijke bijdrage aan de gezondheid, ook bij mensen met een chronische ziekte. Echter, bij zieke mensen brengt lichamelijke activiteit ook risico's met zich mee (zoals een hartinfarct). Om de risico's van lichamelijke activiteit in te dammen is het nodig de kennis van fysiotherapeuten en andere paramedici veel beter te benutten. Het verdient aanbeveling paramedische kennis verder te ontwikkelen en een meer prominente plaats in de zorg te geven.