In vorige artikelen bleek dat de geschiedenis van de verpleegkundige opleidingen geen helder verhaal met duidelijke ijkmomenten is.

Ook lijkt een behoefte aan scherp onderscheid tussen HBO- en MBO- opgeleide verpleegkundigen vooral vanuit de overheid lijkt te komen. In ieder geval is de behoefte hieraan op de werkvloer zelf, bijzonder genoeg, niet in kaart gebracht. 

Daarnaast staat in verschillende beleidsstukken door de jaren heen, tussen neus en lippen door, dat men de inservice-opleidingen het liefst bij de MBO onderbrengt, en eigenlijk vooral omdat beheersing van de capaciteit van de HBO’s gewenst was. En nu? Nu, anno 2019, wordt de beroepsgroep geconfronteerd met wetsvoorstel Wet BIG II, waarbij van overheidswege een harde scheiding in het beroep ingezet gaat worden. In een wanhopige poging om voor eens en voor altijd van het gedoe af te zijn, heeft minister Bruins de commissie Meurs de opdracht gegeven om goed uit te zoeken wie waar ingedeeld moet worden wat betreft niveau. En dan meteen maar goed; afgezet tegen het Europese opleidingssysteem, waarbij HBO staat voor NLQF 5 en 6 (Associate Degree en Bachelor), en MBO staat voor NLQF 4. 

Als we het rapport van de commissie Meurs bekijken en het onderliggende rapport van Panteia – dat onderzoek deed naar de niveaus van de opleidingen – bekijken, roept dat toch echt wat vragen op. Zo blijkt dat het niveau van de MBO-V eigenlijk voldoet aan het niveau van de NLQF 5, Associate Degree – HBO, dus. Het ministerie van OCW heeft de erkenningsaanvraag bewust geblokkeerd – kort gezegd kwam dat regelgeving-technisch niet handig uit. Maar dat neemt niet weg dat MBO-ers in Nederland eigenlijk op HBO niveau opgeleid worden. En als dat voor de MBO geldt, dan kun je je nogmaals afvragen of het niveau van de inservice-opleidingen, dat hoger was dan het MBO, niet eigenlijk toch HBO is geweest. 

Ik kan niet anders dan concluderen dat het niveau van de verpleegkundigen in Nederland hoog ligt en dat ook de MBO-ers en inservice-opgeleiden op HBO-niveau functioneren. Of de regering die erkenning nou wel of niet officieel wil maken; dat is een heel ander verhaal. 
Verpleegkundigen worden in hun werk tot in den treure getraind in het enerzijds begripvol en flexibel meebewegen met onverwachtse, onvoorspelbare situaties, en tegelijkertijd de regie te nemen als er echt grenzen bereikt worden. Dat is ook nu weer te zien. Zij eisen de erkenning voor hun beroepsgroep op onderbouwde manier op. 

Met het voorstel Wet BIG II zit Nederland opnieuw met een situatie te kijken waarin de overheid via een kunstgreep het niveau van de verpleegkundige zorg in Nederland omlaag probeert te brengen. En wederom wordt de oproep gedaan aan werkgevers om het plan verder in de praktijk vorm te gaan geven. Zou het niet eens tijd worden te leren van het verleden?

Maartje Goverde
Redactie Zorgkrant

Links:



Tags bij dit artikel:


Artikelen met gelijksoortige tags:


Gegevens bij dit artikel:

  • Datum: 21 aug 2019

Aanmelden e-mail nieuwsbrief

ZorgKrant.nl is een initiatief van de stichting Care Net Holland!