Hij is op vakantie, een weekje Duitsland.
Samen met de zorgmedewerkers heb ik hem uitgezwaaid. Een hele stapel koffers en tassen gaan mee. Het Nederlandse vlaggetje die hij, vlak voor vertrek, kreeg van een medebewoner besluit hij toch maar niet mee te nemen….
Afgelopen week heb ik regelmatig aan hem gedacht. Hoe zou hij het hebben? Is het er lekker weer? Ook zijn huisgenoten vragen zich dit af en we bespreken de mogelijke scenario’s. Vanuit Wijk bij Duurstede dromen we mee, reizen we een beetje mee op de boot door Duitsland.
En nu is hij weer terug, ik kom hem tegen bij het koffieapparaat. Ik ben blij dat ik hem zie en vraag hoe het was. Ik verwacht een enthousiast verhaal over wat hij allemaal heeft gezien en meegemaakt. Maar het antwoord is: “…. Niet zo.”…. Oh… ik val er even stil van… die had ik even niet aan zien komen.
Ik besluit de koffie maar even samen op te drinken en vraag door.… Helemaal geen entertainment ’s avonds. Wel met de vrijwilligers de stad in. Ja, dat was trouwens wel heel erg gezellig. Ze waren heel leuk en lief en zo hadden ze toch nog een leuke avond. Daar had hij toch wel erg van genoten. Zijn ogen stralen weer als hij het verteld. Maar dat er ’s avonds niet te doen was, is toch wel slecht. Het eten was trouwens ook heel lekker, goed verzorgd en smakelijk.
Maar hoe erg is het eigenlijk? Hoe erg is het als de werkelijke uitvoering minder leuk blijkt dan vooraf bedacht. Het is toch soms ook heerlijk om lekker te mopperen over alles wat niet goed ging. Dat hoort toch ook een beetje bij de Nederlandse cultuur. Zaken die niet aan de verwachtingen voldoen zijn stiekem toch ook een heerlijk gespreksonderwerp. Lekker bomen over hoe je het dan liever had gehad. Plannen maken voor een volgende keer of om andere dromen nog waar te maken
Niet helemaal de vakantie die hij gehoopt had maar wel een ervaring rijker. Veel voorpret en spanning over alles wat er geregeld moest worden. Wat waren we er druk mee zijn om de voorbereidingen in goede banen te leiden. Huisgenoten die meeleven, meedenken en meegenieten. Een wens die hij al lang had en grotendeels zelf heeft geregeld. Ik heb ervan genoten om te zien hoe hij dit deed en hoe hij zelf het heft in handen nam. En ik geniet er ook van dat hij geen wenselijk antwoord geeft op de vraag hoe het was…. En tussen het Hollandse mopperen door zie ik toch ook pretogen en een grote glimlach. En daar doen we het voor!
Tags bij dit artikel:
