Een verwaarlozing van de sociale contacten. Een geïrriteerde en soms zelfs ronduit agressieve houding wanneer hij of zij wordt gestoord. Een algemene oververmoeidheid. Allemaal typische symptomen van een mogelijke gameverslaving.

Hoewel gameverslaving tamelijk wordt onderbelicht in het spectrum aan verslavingen, kunnen de gevolgen – wanneer er niet tijdig wordt ingegrepen – desastreus zijn. Wie zijn de grootste risicogroepen?

Schermtijd anno 2020

Veel tijd doorbrengen achter een beeldscherm is nooit goed. En ja – daarmee bedoelen we ook tv kijken. Richtlijnen rondom de aanbevolen beeldschermtijd stellen dat Nederlanders van twaalf jaar of ouder niet meer dan drie uur per dag achter een scherm zouden moeten doorbrengen. Dat is lastig, want een groot deel van de bevolking werkt bijvoorbeeld achter een computer. Gelukkig vallen tv kijken en werken op een laptop onder het zogenoemde passief kijken. Dat ligt bij gamen anders. Omdat games werken met beloningen en winsten werkt het spelen ervan vele malen verslavender. En daar is de ene doelgroep vatbaarder voor dan de andere.

Risicogroepen

Gameverslaafden zijn bijna altijd man. Verder zijn vooral jongeren vatbaar voor een sluimerende verslaving. Vanzelfsprekend geldt dit niet voor alle jonge jongens. Van een gameverslaving is pas sprake wanneer de persoon in kwestie in een periode van zes maanden dagelijks méér dan drie uur achter zijn of haar spelcomputer zit. 
Slechts drie procent van de gamers gamet dusdanig veel dat we kunnen spreken van een verslaving. Over het algemeen stellen we dat gamers met een sociale onzekerheid eerder kans maken op een verslaving. Dat komt doordat de game voor hen een soort vlucht uit de werkelijkheid is. Gameverslaafden zijn vaak eenzaam en hebben te maken met sociale problemen, zoals een gebrek aan zelfvertrouwen. De game biedt hen een ontsnappingsmogelijkheid, vooral omdat ze in de onlinespelwereld wél aanzien genieten.

Behandelen van gameverslaving

Behandeling van gameverslaving zit hem dan ook niet zo zeer in het gamen zelf. De begeleiding die zorginstellingen verslaafden geven, bestaat meestal uit het aanpakken van sociale problemen en het verbeteren van het zelfvertrouwen. 
Bekijk de website van Trubendorffer voor meer informatie over de symptomen gameverslaving.