Ogenschijnlijk volgt mentale gezondheidszorg het gebruik van psychedelica op.

LSD, MDMA, paddo’s en andere geestverruimende middelen zouden immers leiden tot langdurige wanen en denkbeeldige vleugels met een lugubere afloop. Ook zouden geen van deze middelen ook maar van enige medicinale waarde zijn. Of toch wel? Met series als How to Change your Mind op Netflix wordt het brede publiek nu geïnformeerd over de potentiële inzetbaarheid van psychedelica. Hoe zit dat precies?

Psychedelica en “The War on Drugs”
Op 19 april 1943 stapte de Zwitserse chemicus Albert Hofmann op de fiets. Na een lange dag werken in het Sandoz laboratorium keek hij ernaar uit om weer naar huis te gaan. Hofmann had die dag gewerkt met een substantie die hij in 1929 ontdekte bij het werken met een schimmel die op rogge groeit en maar liefst 14 jaar op een stoffige plank stond. De chemicus had geen idee dat deze stof ook via de huid binnen kan dringen en stond op het punt een psychedelische trip te beleven op de weg naar huis. De stof waar hij voor het eerst in de geschiedenis mee werkte was LSD.  

Zo’n 15 jaar later reisde de Amerikaanse auteur en amateur paddenstoelen kenner Robert Gordon Wasson af naar Mexico uit interesse voor nieuwe soorten paddenstoelen. Er gingen namelijk verhalen de ronde dat de Mexicaanse Mazateken een helend ritueel beoefenen, bijgestaan door psychoactieve paddenstoelen. Wasson en zijn vrouw werden als een van de eerste westerlingen toegelaten om deel te nemen aan het ritueel. Zij ervaarden uit de eerste hand hoe het is om onder begeleiding te trippen op paddo’s. Wasson liet de paddo’s analyseren door dezelfde Albert Hofmann, wie concludeerde dat de werkzame stof psilocybine een vergelijkbare werking had met LSD. Wasson schreef een artikel over zijn ervaringen dat werd gepubliceerd in Life magazine en iedere artistieke hippie met geld vloog naar Mexico om deel te nemen aan het ritueel. The Beatles, Stones en andere prominente muzikanten van die tijd raakten geïnspireerd en niet lang daarna was het brede publiek bekend met niet alleen het Zwitserse LSD, maar ook de Mexicaanse paddo’s.  

Maar toen werd in 1971 de oorlog afgekondigd tegen de mensen die deze en andere drugs promoten. Er werd vanuit de Amerikaanse overheid een wereldwijde campagne opgezet om het gebruik en de vervaardiging van deze middelen te stoppen, waarbij tientallen landen zich aansloten. Reclames op tv met shockerende beelden waren enkele manieren om mensen te behoeden voor verslavingen en springen uit het raam. Er volgde een lange tijd waarin geen onderzoek meer werd gedaan naar de potentiële eigenschappen en inzetbaarheid van psychedelica. Deze drugs waren immers gevaarlijk.

Modern onderzoek naar psychedelica
Het bleef zo’n dertig jaar relatief stil rondom onderzoek naar drugs als LSD en paddo’s. In de tussentijd waren sommige psychedelische middelen vooral populair in de smartshop; winkels waar paddo’s, magic truffels en andere natuurlijke middelen te koop zijn voor zowel recreatieve toepassingen als voor zelfhulp. Tot in 1992 een professor in de psychiatrie, Charles Grob, goedkeuring kreeg om aan de Harbor-UCLA Medical Center een voorlopig onderzoek te starten naar de potentiële toepassingen van MDMA [1].  

Aan de Johns Hopkins universiteit startte professor Roland R. Griffiths aan het begin van deze eeuw met onderzoeken naar de medicinale waarde voor de inmiddels verboden paddo’s. In 2006 publiceerde hij de resultaten [2]. Psilocybine uit paddo’s zorgde bij 13 vrijwilligers voor een significante mystieke ervaring, die na 14 maanden nog steeds van waarde bleek. Deelnemers aan het onderzoek rapporteren positieve effecten op houding, gedrag en gemoedstoestand.  

Deze studies maakten het voor wetenschappers makkelijker om de mogelijke medicinale toepassingen van psychedelica verder te onderzoeken. Nu zijn er aanwijzingen dat psychedelica genuttigd onder professionele begeleiding kunnen helpen bij [3]:

- Klinische depressie
- Verslavingen aan drugs, alcohol en roken
- Angst bij overlijden
- Meer creativiteit en openheid

De toekomst van psychedelica en voorzorgsmaatregelen
Amerika is beslist niet het enige land waar onderzoek naar de toepassing van psychedelica in de gezondheidszorg in een sneltreinvaart is gekomen. Ook in het Verenigd Koninkrijk, Canada en in Nederland aan de Universiteit Utrecht lopen er nog steeds onderzoeken. Het lijkt erop dat middelen als paddo’s, LSD en MDMA wel degelijk hun plaats hebben in de psychiatrie. Niet als reden voor een bezoek aan de psychiater, maar als potentieel medicijn dat patiënten in staat stelt een communicatiekanaal te openen met de behandelend arts.  

Er lijkt een toekomst in de psychedelica, maar we moeten ervoor waken dat we niet dezelfde fouten begaan als in de jaren ‘60. Psilocybine en LSD zijn beslist geen geschikte drugs om in te nemen tijdens een dansfeest. Deze krachtige hallucinogene middelen lijken echter wel een plaats te hebben in de maatschappij. Op een manier die lijkt op wat er door de Mazateken altijd gedaan werd; onder professionele begeleiding en bij een correcte lichamelijke en mentale staat (set) en in een veilige en vertrouwde omgeving (setting).  

Disclaimer: paddo’s andere psychedelica zijn geen medicijnen die zomaar gebruikt mogen worden door patiënten met een van de bovengenoemde psychische problemen. Identificeert een patiënt zich met klachten als depressie, verslaving of existentiële angst? Dan is overleg met de huisarts de juiste stap.

Bronvermelding:

[1] Grob, C.S. et al. “The MDMA-neurotoxicity controversy: Implications for clinical research with novel psychoactive drugs.” Juni 1996. The Journal of Nervous and Mental Disease: Volume 180. uitgave 6. p 355-356.

[2] Griffiths, R.R. et al. “Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance” 7 juli 2006. PMID: 16826400 doi: 10.1007/s00213-006-0457-5

[3] Johns Hopkins Center for Psychedelic & Consciousness Research - Notable Achievements https://hopkinspsychedelic.org/achievements