Ministers moeten meer doen om seksuele intimidatie te voorkomen en aan te pakken

Er moet onder andere wetgeving komen die de aanstelling van een vertrouwenspersoon in een bedrijf verplicht maakt

In een brief aan ministers van de ministeries van Sociale Zaken & Werkgelegenheid, Binnenlandse Zaken & Koninkrijksrelaties, Onderwijs, Cultuur & Wetenschap, Volksgezondheid, Welzijn & Sport en Justitie & Veiligheid en aan de staatssecretaris van Media dringt het College voor de Rechten van de Mens erop aan dat de overheid meer doet om seksuele intimidatie te voorkomen en aan te pakken. “Het is van belang dat u en uw departementen gecoördineerd dit onderwerp bespreekbaar maken, aan preventie werken, ervoor zorgen dat slachtoffers goed worden opvangen en dat meldingen zorgvuldig worden onderzocht,” zo schrijft het College.

Het College schijft in de brief die 31 januari werd verstuurd onder andere dat er wetgeving moet komen die de aanstelling van een vertrouwenspersoon in een bedrijf verplicht maakt. Daarnaast is een voortvarende behandeling van het wetsvoorstel seksuele misdrijven nodig en de goedkeuring en uitvoering van het ILO-verdrag 190. Dat laatste zal leiden tot een betere rechtsbescherming van werknemers in het algemeen en vrouwelijke werknemers in het bijzonder.

Wettelijke verantwoordelijkheid werkgevers en aanbieders van diensten
Werkgevers en aanbieders van diensten hebben een wettelijke verplichting om te zorgen voor een veilig (werk-)klimaat en moeten maatregelen nemen die mensen beschermen tegen seksuele intimidatie.

In de Nederlandse gelijkebehandelingswetgeving wordt seksuele intimidatie als een vorm van discriminatie op grond van geslacht aangemerkt. Het College kan in een geval van seksuele intimidatie in een werkomgeving of bij het aanbieden van een dienst een onderzoek instellen als hierom wordt verzocht. Dat leidt dan tot een oordeel waarin staat of de organisatie in kwestie in strijd heeft gehandeld met de gelijkebehandelingswetgeving. Het gaat in deze procedure dus niet om het ‘aanklagen’ van individuele personen, maar om de verantwoordelijkheid van de organisatie of het bedrijf waarbinnen de seksuele intimidatie plaatsvond.

Oordeel: Seksuele intimidatie
Zoals in een zaak in 2021 waarbij een vrouw een klacht indiende over seksuele intimidatie door haar collega nadat ze eerder melding ervan had gedaan bij haar werkgever. Het College oordeelde dat de seksuele intimidatie aan de werkgever kon worden aangerekend, omdat de werkgever weinig duidelijkheid had gegeven over wat er met de melding van de vrouw was gedaan.

In een eerdere zaak uit 2016 klaagde een vrouw over seksuele intimidatie door haar direct leidinggevende, de directeur. De directeur had moeten voorkomen dat een situatie ontstond waarin van zijn kant sprake was van seksueel getinte gedragingen. Gedrag waaraan de vrouw zich vanwege de gezagsrelatie niet of moeilijk kon onttrekken. De directeur creëerde een bedreigende situatie voor de vrouw waarmee haar waardigheid werd aangetast. Daarom oordeelde het College dat er sprake was van seksuele intimidatie.

In de hierboven geschetste voorbeelden namen werkgevers hun verantwoordelijkheid niet om te zorgen voor een veilige omgeving. Die verplichting ligt bij de werkgever. Meer hierover lees je op mensenrechten.nl.

Het College voor de Rechten van de Mens is het mensenrechteninstituut van Nederland. Het College beschermt, belicht en bevordert de mensenrechten in Nederland. Dat doet het College onder andere door onderzoek, advies en voorlichting. Ook heeft het College de wettelijke taak om in individuele gevallen te oordelen over discriminatie.