/a_650_0063.jpg)
Maartje Goverde - Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar vanuit hier lijkt de wereld alsmaar bozer te worden. En ik snap het ook nog. Er is zoveel onduidelijkheid, onzekerheid en oneerlijkheid dat het bijna niet te verstouwen is.
Wat moet je nog in deze tijden? Wat ik vooral hoor is dat mensen genoeg hebben van alle oneerlijkheid. Want die is er.
Het is niet eens zozeer dat alle bewindslieden criminelen zijn; het zijn vooral de toedekkers* waar we last van hebben. Die mensen die hun vallende steken en struikelige routes proberen te verhullen; altijd bang om door een mand te vallen. Terwijl er eigenlijk niet eens zoveel aan de hand hoeft te zijn. We maken allemaal fouten, we worstelen allemaal door ons leven, terwijl we onderweg ook per ongeluk nog dingen goed doen, nietwaar? Ondertussen proberen de toedekkers een waarheid te creëren die niet bestaat.
Poep als aardbeitjes verkopen, noem ik dat.
Het punt is: er is niks mis met poep. Het is een wezenlijk onderdeel van ons leven; we gaan allemaal naar de wc, en als we dat niet doen, dan hebben we echt een groot probleem. Een stevige drol hoort bij een goede gezondheid. Hoe jammer we dat zelf ook vinden.
Onze beperkingen, missers, valkuilen, kwetsbaarheden en domste acties ooit, zijn als poep. We hebben ze nodig. Valkuilen** helpen ons in balans te blijven. Domme acties zijn om van te leren. Missers om te kunnen groeien. Kwetsbaarheden om ons de weg te wijzen. Beperkingen om onze talenten te leren waarderen. Ze helpen ons allemaal om mooie, wijze mensen te worden; lichtbakens in het leven van anderen, zodat we de wereld mee in balans kunnen houden. Het is niet erg om onderuit te gaan. Maar ook al is het gezond om te poepen; liever praten we over andere dingen. Zoals aardbeitjes. Aardbeien zijn zoet, en sappig en ze ruiken lekker; ze zijn lief klein en met een beetje goeie wil doen ze aan ronde fruitige hartjes denken. En ze hebben nog een kroontje ook.
Als we kunnen kiezen nemen we aardbeien in plaats van poep; geen enkele twijfel over. En dat is ook helemaal niet erg.
Het gaat pas mis als we doen alsof we niet poepen, terwijl we, met besmeurd wc-papier besmeurd en wel, vlakbij het toilet gespot worden. Het overkomt ons heus allemaal wel eens. Denk aan het leugentje om bestwil waarop je betrapt wordt, en wat je probeert te verdoezelen met een tweede smoes. Het verhaal dat je verzint om te verklaren dat je een wedstrijdje verloor (wie kent het vogelpoepje van van der Duim nog?), of de onzin die je verkoopt als je je kromme daden recht probeert te praten, of gewoon niet toe kunt geven dat je iets niet weet. Het valt allemaal onder het kopje ‘domme acties’, want het is zo doorzichtig als het maar zijn kan. Het is onze gedragspoep. Laten we er in vredesnaam gewoon voor uit leren komen – het overkomt ons allemaal!
Het probleem is dat veel mensen het moeilijk vinden om hun poep open en bloot op een bordje aan te bieden. Dan proberen ze er aardbeitjes overheen te doen. Het ziet er prachtig uit voor wie niet goed kijkt. Het lijkt heel wat. Maar van dichterbij slaat de indringend geur je toch tegemoet. Stront ruikt. En hoe machtiger het mens, hoe viezer het stinkt, want macht vergroot alles uit.
En dat is waar de boosheid in de wereld vandaan komt: van het gekonkel. Het verhullen. Dat iemand op heterdaad betrapt wordt met poep aan z’n schoen terwijl hij uit alle macht volhoudt dat-ie van een aardbeienveldje komt. Ferd Grapperhaus met zijn bruiloft is er een pijnlijk voorbeeld van.
We zijn niet achterlijk. Hoeveel aardbeien ze er ook overheen gooien: de stank komt er altijd weer doorheen. Het is crisis. Het is al zwaar genoeg zonder kontedraaierij. Het is tijd voor een gedragsverandering voor ons allemaal. Tijd om verantwoordelijkheid te nemen; ieder voor onze eigen stront. Want weet je wat het is? Hoe mooi onze wereld ook kan zijn; ze is ook vol beperkingen. Ook wij zijn allemaal beperkt. En we zijn allemaal getalenteerd.
Ook zonder opsmuk is de wereld mooi genoeg. Ben jij mooi genoeg. Laten we eerlijk zijn over wie we zijn. Pas dan kunnen we op elkaar bouwen.
En samen staan we echt het sterkst.
(* Toedekkers zijn mensen die proberen de confrontatie met de realiteit te ontwijken. Uit: Interactiekracht, gezond gedrag en eigen regie in psychiatrie en jeugdzorg, hoofdstuk 6)
(** De kracht van al onze Valkuilen, kwaliteiten, Beperkingen, Talenten & Kwetsbaarheden zijn nodig om in balans te komen en te blijven. Uit: Interactiekracht, gezond gedrag en eigen regie in psychiatrie en jeugdzorg, hoofdstuk 5)
Maartje Goverde
Bestuurder & psychiatrisch verpleegkundige Stichting Uitblinkers Coach, spreker, (v)blogger en auteur ‘Interactiekracht - gezond gedrag en eigen regie in psychiatrie en jeugdzorg’
Tags bij dit artikel:
