En dan komt er een paradigma shift. Opeens vinden we dan allemaal… ja wat gaan wij daarvan vinden? Nieuwe verhalen, want zo gaat dat. Weer een nieuw verhaal met al zijn uitsluiting en insluiting en daardoor gewelddadig.
Dat we gaan dansen, zoals Nietzsche voorstelde en onszelf niet steeds vastzetten in een nieuw gereïficeerd verhaal is echt een brug te ver voor mensen. Wat we nu slechts kunnen constateren is dat de bestaande verhalen breuken beginnen te vertonen zodat een paradigma shift kans heeft.
We hebben nieuwe verhalen nodig. Verhalen die meer in overeenstemming zijn met de wereld van nu, de moderniteit. Die helpend zijn in het vormgeven van het leven van ouderen in een maatschappij, die ze nu buiten haar orde plaatst. Of beter: binnen de orde, als onderdeel dat geen stem meer heeft en verzorgd “moet” worden.
We hebben niet alleen te maken met de stereotypen zelf. We hebben daarbij te maken met de mechanismen die menselijk al te menselijk zijn en de groepen die zichzelf in stand houden. Gelukkig verandert de wereld en beginnen de stereotypen breuken te vertonen. Dat helpt.
Denken over veranderen is zo oud als de eerste bekende uitspraken over onze wereld. Zo zei Heraclitus al: Alles stroomt; wat bij mij altijd een weerspiegeling is geweest van de verbazing over een rivier. Een rivier is aan de ene kant een fenomeen dat per fractie van de seconde anders is en er toch de hele tijd voor ons hetzelfde uit ziet. Sterker nog er verandert in de gestalt over de tijd heel veel, al gaat dat te langzaam om met het blote oog waar te nemen.
Denken over veranderen is helaas in de moderne tijden gearresteerd door bedrijfswetenschappen en organisatie-denkers. Ze geven een zeer beperkt beeld van mensen. Ze geven te denken dat veranderen op zich gemanaged kan worden. Je kunt de studie management van verandering studeren aan bedrijfskunde faculteiten. Niets zo veranderlijk als de mens, zegt het spreekwoord. Niets zo moeilijk als veranderen zegt de theorie van management van verandering. Je moet jezelf toch legitimeren?
Er worden stappenplannen bedacht die écht werken, er worden modellen ontwikkeld voor bedrijven, die echter zijn dan de wereld zelf. Er worden er duizenden boeken over leiderschap geschreven want bedrijven hebben bazen. Zij moeten de veranderingen in gang zetten. Van de rivier is niets meer over.
Mijn enige advies is om deze aberratie van managementdenkers terzijde te leggen en de flauwekul niet eens te lezen, ze bieden hoop waar geen hoop is en scheppen ondanks het tegenbewijs een platte wereld die keer op keer door de werkelijkheid wordt ingehaald, jammer voor de werkelijkheid, die weigert zich aan ons aan te passen.
Laten we denken over veranderen los van al die managementtheorieën. Terug naar de natuur en haar denkers. Alles stroomt. Veel beweegt. Nog meer wil
Tags bij dit artikel:
