Bij behandeling van chronische pijn moet rekening gehouden worden met geslacht en sociaal culturele verschillen

Behandeling van chronische pijn bestaat doorgaans uit een combinatie van lichamelijke en niet-lichamelijke behandelingen

Promotieonderzoek van Sophie Waardenburg van het Pijnkenniscentrum Maastricht UMC+ toont aan dat sociaal culturele verschillen en man-vrouw onderscheid van invloed zijn op beleving van chronische pijn. Dit zou betekenis kunnen hebben voor de klinische praktijk. 

Behandeling van chronische pijn bestaat doorgaans uit een combinatie van lichamelijke en niet-lichamelijke behandelingen. Dus een aanpak die zich richt op zowel pijnbestrijding als factoren die de pijn onderhouden of erger maken. Er is geen objectieve meetlat waaraan pijn gemeten kan worden. Pijnscores zijn gebaseerd op zelfrapportage, bijvoorbeeld waarbij iemand aangeeft op een schaal van 1 tot 10 hoeveel pijn men ervaart. Allerlei omstandigheden kunnen die subjectieve beleving van pijn beïnvloeden. Het is moeilijk generaliseren met welke mate van pijnverlichting een patiënt met chronische pijn tevreden is.

Onderzoek
Sophie Waardenburg wilde met haar onderzoek meer inzicht krijgen in de diversiteit tussen chronische pijnpatiënten, zodat hier bij het nemen van beslissingen over behandelingen rekening mee gehouden kan worden.  Voor het onderzoek vulden deelnemers onder meer via een app op de smartphone vragenlijsten en pijnscorelijsten in. Uit analyse van de gegevens blijkt dat binnen de chronische pijnpopulatie de meer kwetsbare bevolkingsgroepen, zoals laagopgeleiden en mensen zonder werk, een ernstigere pijnervaring hebben dan de algehele chronische pijnpopulatie. Daarnaast constateert Waardenburg dat de impact van sociaal culturele kenmerken (opleiding, werk, relatie en leeftijd) in het algemeen groter is voor mannen dan voor vrouwen. Zo wordt een grotere gemiddelde afname van de pijnintensiteit voor mannen dan voor vrouwen aangetoond bij een stijging van het opleidingsniveau.

Kwetsbare groepen
Bekend is dat juist kwetsbare bevolkingsgroepen minder in staat zijn om adequate zorg te krijgen. De inzichten uit het onderzoek zijn daarom van belang voor de klinische praktijk. Waardenburg: “Bij pijnbestrijding moet aandacht worden besteed aan verschillen in geslacht en sociaal culturele kenmerken, aangezien die behandelsucces kunnen belemmeren. Doorverwijzing naar aanvullende diensten zoals medisch maatschappelijk werk kan de patiënt helpen bij de omgang met pijn in dagelijkse activiteiten zoals werk of omgang met anderen.”

Tags bij dit artikel:

• kwetsbare
• behandelingen
• Maastricht UMC+
• chronische pijn
• activiteiten
• pijnbestrijding
• diversiteit