/a_650_1506.jpg)
Veel en lang is er al nagedacht over de toekomst van het verpleegkundig beroep. Met de komst van de Wet Big 2 gaat er veel veranderen.
Een verandering in als gevolg heeft dat er straks 2 beroepen zijn, verpleegkundigen, mensen die de zorg uitvoeren en regieverpleegkundigen, mensen die complexe en onvoorspelbare zorg initiëren, doen aan Evidence Based Practice en coachen van de verpleegkundigen. Maar doet dit recht aan al die verpleegkundigen met vele jaren ervaring in complexe en niet voorspelbare zorg zoals op een intensive care afdeling? Wanneer je eenmaal MBO/inservice bent opgeleid, betekent dat, dat je dit altijd blijft ondanks verdere ontwikkeling. Wordt het verpleegkundig beroep hier echt aantrekkelijker van en kwalitatief beter? Trekken we hier nieuwe mensen mee aan?
Jarenlang ben ik ervan uitgegaan dat de uitwerking tot de Wet Big 2 voor een kwalitatieve verbetering zou kunnen zorgen. In het huidige systeem is het zo dat wanneer je gemiddeld 1 dag per week in een instelling werkt, je BIG geregistreerd blijft. Je hoeft niet aan te tonen wat je gedaan hebt om je kennis up-to-date te houden en wat je praktiseert. Ook als regie verpleegkundige, die niet op de werkvloer werkt, kun je BIG geregistreerd blijven. Dat hier wat aan moest veranderen lijkt me duidelijk. Maar doe je dat door alle verpleegkundigen die een opleiding vóór 2003 hebben te laten bijscholen? Wat te doen met verpleegkundigen die geen HBO-opleiding hebben, maar wel een postdoctorale opleiding gedaan hebben? Ze zijn en blijven MBO aangemerkt. Dit komt de motivatie niet ten goede en geeft frustratie. Mensen zonder werkervaring hebben het straks voor het zeggen want op papier lijken de zaken zo goed te plannen. Maar niets is onvoorspelbaarder dan de zorg. Kleine veranderingen hebben soms de meest grote aandacht nodig, en verpleegkundigen signaleren die dingen en bespreken dat met arts. Deze (vaak subtiele) veranderingen zie je niet achter je bureau en ook niet direct wanneer je net klaar bent met een opleiding. Dit is ervaring.
Neem mensen op de Intensive-care afdelingen. De zorg verandert daar in hoog tempo en ook al heb je een diploma gehaald vóór 2003m, sinds diplomering is de opleiding ononderbroken doorgegaan in vorm van na/bijscholing. Aanpassen, bijleren is NOODZAAK! Werken volgens nieuwe richtlijnen en protocollen. Meewerken aan het ontwikkelen van nieuwe EBP richtlijnen, die juist door deze groep mensen is gesignaleerd. Er is geen andere sector waar onvoorspelbare en complexe zorg de taak is van IEDERE verpleegkundige. Deze nieuwe wet BIG 2 voelt als een diskwalificatie van alle ervaring die sinds diplomering is opgedaan. Beide functies zijn goed, nodig, maar niet uitwisselbaar. En heeft een management functie een hogere financiële waardering nodig.
De tekorten in de zorg zijn groot en lijken niet op korte termijn te verbeteren. Op diverse manieren is de noodklok al geluid. Tekort aan IC-verpleegkundigen op den IC-neonatologie en andere IC-afdelingen waardoor (permanent) bedden zijn/blijven gesloten. Geen plaats in andere ziekenhuizen, want ook daar is geen plaats. Leuren met patiënten, naar het buitenland. Het verpleegkundig beroep is mooi, maar zwaar. Ook de laatste CAO onderhandelingen hebben hier geen verandering in gebracht. Doorwerken in nachtdienst tot je 60e. Weekenden werken, feestdagen. Dit zijn geen echt aantrekkelijke punten in de zorg maar die horen gewoon bij het beroep. Met een regie-functie trek je misschien andere verpleegkundigen aan, maar of de zorg daarmee werkelijk verbetert? Of is het toch een verkapte bezuiniging? Er zijn straks minder regie-verpleegkundigen, dan kun je alle andere verpleegkundigen minder betalen want ze hebben geen verantwoordelijke functie.
Ik daag de minister uit om eens een dag met mij mee te lopen op de afdeling IC-neonatologie.
(Naam bekend bij de redactie)
Tags bij dit artikel:
